Kaplica
Od roku 1813, „Hôtel de Châtillon” jest Domem Macierzystym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Świętego Wincentego a Paulo. Staraniem Sióstr powstaje tu kaplica pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Warto zauważyć, że pieczęć Zgromadzenia przedstawia Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego na tle Jego Serca płonącego miłością, by zaznaczyć, że ta właśnie miłość jest wpisana w powołanie Sióstr.
W roku 1830 Katarzyna Labouré, która dopiero co stała się Siostrą Miłosierdzia, otrzymuje łaskę widzenia Świętego Wincentego a Paulo. Przez cały czas Seminarium (nowicjatu), trwającego wówczas 1 rok, widzi Chrystusa obecnego w Eucharystii, ale nie towarzyszy temu żadne przesłanie. Katarzyna spotyka się także z Matką Bożą, co ma miejsce w nocy z 18 na 19 lipca, a następnie 27 listopada i w grudniu tego samego roku. Podczas jednego z tych objawień, Maryja przedstawia jej wzór medalika. Jest on dziś znany milionom pielgrzymów przybywającym do tej Kaplicy, by w ciszy modlitwy powierzać Bogu swoje sprawy przez wstawiennictwo Maryi.
Objawienia
Niebo zstąpiło na ziemię… Od lipca do grudnia 1830 roku Siostra Katarzyna, młoda nowicjuszka Sióstr Miłosierdzia, dostąpiła ogromnego zaszczytu rozmawiania trzykrotnie z Matką Bożą.
W miesiącach poprzedzających te niezwykłe wydarzenia, Katarzyna dostąpiła łaski jeszcze innych objawień. Święty Wincenty a Paulo ukazał jej swoje serce. W ciągu trzech następujących po sobie dni, na modlitwie w Kaplicy, Katarzyna widzi serce Świętego Wincentego w trzech różnych kolorach. Na początku było ono białe (kolor pokoju), następnie czerwone (kolor ognia), a na końcu czarne (znak nieszczęść, które nawiedzą Francję, a zwłaszcza Paryż).
Niedługo potem Katarzyna widziała Chrystusa obecnego w Eucharystii. Ta wizja wykraczała poza zwykłe przymioty chleba eucharystycznego :
„Widziałam naszego Pana w Najświętszym Sakramencie przez całe moje Seminarium, z wyjątkiem tych momentów, w których wątpiłam.”
Dnia 6 czerwca 1830 roku, w Uroczystość Najświętszej Trójcy, Chrystus objawia się jej jako Król Ukrzyżowany, ogołocony z wszelkiego piękna.
18 lipca 1830
Dnia 18 lipca 1830 roku, wówczas w wigilię uroczystości Świętego Wincentego, którego tak bardzo kochała i którego przepełnione miłością serce widziała, Katarzyna zwraca się do niego z prośbą, by spełniło się w końcu jej ogromne pragnienie widzenia Najświętszej Panny. O godzinie 23:30 słyszy jak ktoś wzywa ją po imieniu.
Przy swoim łóżku widzi tajemnicze dziecko, które zaprasza ją, by wstała :
„Najświętsza Panna czeka na Ciebie”
Katarzyna ubiera się i podąża za dzieckiem, które „promieniuje jasnością wszędzie tam, gdzie przechodzi”.
Przybywając do kaplicy, Katarzyna zatrzymuje się obok fotela księdza ustawionego pod obrazem Świętej Anny (dzisiaj w tym miejscu znajduje się figura Świętego Józefa, obraz z kolei jest na chórku). Słyszy „ jakby szelest jedwabnej sukni”. Jej mały przewodnik mówi:
„Oto Najświętsza Panna”
Ona niedowierza. Lecz dziecko powtarza jeszcze bardziej zdecydowanym głosem:
„Oto Najświętsza Panna”
Katarzyna rzuca się do stóp Najświętszej Dziewicy siedzącej w fotelu i kładzie swe dłonie na Jej kolanach.
„Pozostałam tak, nie wiem jak długo. Tam przeżyłam najsłodszy moment mego życia. Najświętsza Dziewica powiedziała mi jak powinnam odnosić się do mego spowiednika i powierzyła mi wiele spraw”
Najświętsza Panna wskazuje ręką Ołtarz, gdzie znajduje się tabernakulum i mówi :
„Przychodźcie do stopni tego Ołtarza. Tutaj łaski spłyną na każdego, kto o nie prosi z ufnością i żarliwością”.
Katarzyna usłyszy również zapowiedź trudnej misji i prośbę, by powstało Stowarzyszenie Dzieci Maryi, co zostanie zrealizowane przez Księdza Aladela dnia 2 lutego 1840 roku.
27 listopada 1830
Dnia 27 listopada 1830 roku Najświętsza Panna ponownie objawia się Katarzynie w kaplicy. Tym razem o godzinie 17:30 podczas rozmyślania nowicjuszek, pod obrazem Świętego Józefa (w miejscu dzisiejszej figury Matki Bożej z globem). Najpierw Katarzyna widzi jakby dwa żywe obrazy, które przesuwają się stanowiąc pewną całość. Maryja stoi na kuli ziemskiej, której Katarzyna widzi tylko połowę. Jej stopy miażdżą węża.
Na pierwszym obrazie Matka Boża trzyma w swych dłoniach złoty glob z małym krzyżykiem, który wznosi ku niebu. Katarzyna słyszy :
„Kula, którą widzisz, przedstawia cały świat, Francję i każdego z osobna”
Na drugim obrazie z otwartych dłoni Maryi, na palcach których znajdują się pierścienie wysadzane klejnotami, wychodzą promienie, jedne piękniejsze od drugich.
Jednocześnie Katarzyna słyszy:
„Te promienie są symbolem łask, których udzielam tym, którzy Mnie o nie proszą”
Następnie wokół Maryi pojawiają się słowa w kolorze złotym, tworzące owalny napis:
„O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.
Następnie słyszy głos :
„Postaraj się o wybicie Medalika na ten wzór. Osoby, które go będą nosić z ufnością, otrzymają wiele łask”.
Na koniec obraz się odwrócił i Katarzyna widzi drugą stronę Medalika : literę „ M” zwieńczoną krzyżem, a poniżej dwa serca – jedno otoczone koroną cierniową, drugie przebite mieczem.
Grudzień 1830
W grudniu 1830 roku podczas modlitwy Katarzyna słyszy na nowo szelest sukni tym razem dochodzący zza Ołtarza. Ten sam obraz Medalika ukazuje się jej obok tabernakulum, jakby nieco dalej.
„Te promienie są symbolem łask, które zlewam na osoby, które Mnie o to proszą… Już Mnie więcej nie zobaczysz”
Objawienia się zakończyły. Swojemu spowiednikowi, księdzu Aladelowi, Katarzyna przedstawia prośby Najświętszej Panny. Reaguje on na nie bardzo sceptycznie, zabrania Katarzynie nawet o tym myśleć. Jest jednak poruszony tym, co słyszy.
Dnia 30 stycznia 1831 roku dobiega końca formacja w Seminarium. Katarzyna przyjmuje habit. Nazajutrz wyjeżdża do Enghien do przytułku dla osób starszych ufundowanego przez pewną rodzinę z Orleanu. Przytułek ten znajdował się na wschód od Paryża, przy ulicy Picpus 12 w Reuilly, w dzielnicy bardzo ubogiej. Katarzyna „nikomu nieznana”, przez 46 lat służyła tam ludziom starszym i ubogim.
Medalik
tej Kaplicy wybranej przez Boga, Maryja osobiście przyszła objawić Swoją tożsamość poprzez mały medalik, przeznaczony dla wszystkich bez wyjątku!
Od pierwszych wieków istnienia Kościoła, tożsamość Maryi była przedmiotem dyskusji teologów. W 431 roku Sobór Efeski ogłosił pierwszy Dogmat Maryjny : Maryja jest Matką Boga. Od 1830 roku wezwanie
«O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy»,
które wznosi się ku Niebu powtarzane nieskończoną ilość razy przez tysiące tysięcy chrześcijan z całego świata na prośbę samej Matki Bożej, wyda swoje owoce!
8 grudnia 1854 roku Pius IX ogłasza Dogmat o Niepokalanym Poczęciu: przez specjalną łaskę, mającą swe źródło w Odkupieńczym Dziele Jezusa Chrystusa, Maryja została zachowana od skazy grzechu pierworodnego od momentu Swego poczęcia.
Cztery lata później, w 1858 roku, Objawienia w Lourdes Bernadecie Soubirous potwierdzą ten przywilej Matki Bożej.
Serce Niepokalane, Maryja jest pierwszą odkupioną przez zasługi Jezusa Chrystusa. Ona jest światłem dla naszej ziemi. Wszyscy jak Ona przeznaczeni jesteśmy do chwały Nieba i do wiecznego szczęścia.
Kilka miesięcy po Objawieniach, Siostra Katarzyna posłana jest do Przytułku w Enghein (Paryż, 12 dzielnica), by opiekować się osobami starszymi. Rzuca się w wir pracy, ale wewnętrzny głos naciska: trzeba postarać się o wybicie Medalika. Katarzyna ponownie mówi o tym swojemu spowiednikowi, Księdzu Aladelowi.
W lutym 1832 roku w Paryżu wybucha epidemia cholery, w wyniku której umiera ponad 20000 osób! W czerwcu Siostry Miłosierdzia rozdają 2000 pierwszych Medalików wybitych dzięki staraniom Księdza Aladela.
Uzdrowienia się mnożą, podobnie jak nawrócenia i świadectwa szczególnej opieki. Jest ich niezliczone mnóstwo. Lud Paryża nazywa Medalik „Cudownym”.
Jesienią 1834 roku, rozdaje się już ponad 500000 Medalików na całym świecie. W 1835 roku liczba ta jest dwukrotnie większa. W 1839 Medalik rozchodzi się w więcej niż dziesięciu milionach egzemplarzy.
W chwili śmierci Katarzyny, w roku 1876, jest już ponad miliard Medalików!
Słowa i wygrawerowany obraz na awersie Medalika wyrażają przesłanie obejmujące trzy ściśle ze sobą powiązane aspekty:
„O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”
Została tu wyraźnie objawiona tożsamość Maryi: Maryja Panna jest Niepokalana od chwili Swego poczęcia. Z tego przywileju, który otrzymała na mocy zasług Męki i Śmierci Swego Syna Jezusa Chrystusa, płynie Jej wszechpotężne wstawiennictwo dla tych, którzy Ją proszą. To dlatego Maryja zaprasza wszystkich ludzi, by się do Niej uciekali w trudnościach życia.
Jej stopy znajdują się na półkuli i depczą głowę węża.
Ta półkula to świat. Wąż w religii żydowskiej i chrześcijańskiej uosabia Szatana i siły zła.
Maryja Panna osobiście bierze udział w walce duchowej, walce przeciw złu, która ma miejsce w naszym świecie. Maryja wzywa nas też do wejścia w Bożą logikę, która nie jest logiką tego świata. Na tym właśnie polega prawdziwa łaska nawrócenia, o którą chrześcijanin powinien prosić Maryję i przekazać światu.
Dłonie Maryi są otwarte, a Jej palce przyozdabiają pierścienie wysadzone pięknymi klejnotami, z których wychodzą promienie. Promienie te spadają na ziemię, rozszerzając się na dole.
Ich blask, podobnie jak piękno i światło objawienia opisane przez Katarzynę, wzywa nas do ufnego przyjęcia prawdy, że Maryja jest wierna wobec Swego Stwórcy (pierścienie) i wobec Swoich dzieci, że Jej wstawiennictwo jest skuteczne (promienie łask, które spadają na ziemię) oraz że ostateczne zwycięstwo jest już przesądzone (światło), ponieważ Ona sama, pierwsza Uczennica jest pierwszą zbawioną przez Boga.
Na rewersie Medalika umieszczony jest inicjał i obrazy, które nas wprowadzają w tajemnicę Maryi. Litera „ M” z małym krzyżem.
„M” jest inicjałem Maryi, mały krzyż to Krzyż Chrystusa. Są one ze sobą złączone, ukazując nam w ten sposób nierozerwalną relację między Chrystusem i Jego Najświętszą Matką. Maryja jest włączona w misję Zbawienia ludzkości przez Swojego Syna Jezusa i uczestniczy w dziele Odkupienia przez Swoje współcierpienie.
Na dole dwa serca, jedno otoczone korona cierniową, drugie przebite mieczem.
Serce otoczone koroną cierniową to Serce Pana Jezusa. Przypomina ono opisany przez Ewangelie okrutny etap Męki Chrystusa, przed wydaniem Go na śmierć. Oznacza Jego wielką miłość do ludzi. Serce przebite mieczem to Serce Maryi, Jego Matki. Przywołuje ono proroctwo Symeona zapisane w Ewangelii, a wypowiedziane wobec Maryi i Józefa w dniu Ofiarowania Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej. Serce to jest symbolem miłości Chrystusa, która zamieszkuje Maryję i Jej miłości do nas: dla naszego Zbawienia Maryja zgadza się na Ofiarę Swego własnego Syna.
Bliskość tych dwóch Serc mówi nam, że życie Maryi w sposób szczególny złączone jest z Jezusem.
Dookoła widzimy dwanaście gwiazd.
Nawiązują one do dwunastu Apostołów i przedstawiają Kościół. Przynależeć do Kościoła to kochać Chrystusa i uczestniczyć w Jego Męce dla Zbawienia świata.
Każdy ochrzczony zaproszony jest do włączenia się w misję Chrystusa poprzez zjednoczenie własnego serca z Sercami Jezusa i Maryi.
Medalik wzywa każdego z nas, byśmy za wzorem Chrystusa i Maryi wybrali drogę miłości, aż do całkowitego daru z siebie.